Ef thid haldi thad sé ekki haegt ad vera á Spáni og vera med heimthrá thá hafidi rangt fyrir ykkur. Ég lenti nefnilega í theim óskunda um helgina ad brjóta á mér hnéd svo lystilega. Thetta gerdist fyrir utan Gabanna thökk sé háu skónum mínum. Löggan kom á svaedid og thurfti ad rýma alla götuna (til ad fólk trufladi mig ekki) og mátti sídan halda theim status í klukkutíma, en thann tíma tók sjúkrabílinn ad koma á svaedid. Nú svo fór ég á sjúkrahúsid í fylgd ensku stúlkunnar Charlotte, en laeknirinn sem sá um mig thar var einhver thrítug stelpa sem nennti eiginlega ekkert ad gera neitt svo hún sagdi mér bara hvada töflur ég gaeti tekid naestu tvaer vikurnar og ad ég aetti ad halda mig heima. Ég var svosem nógu fegin thví ad fá ad fara út af spítalanum, en ekki vildi betur til en svo ad ég datt úr hjólastólnum og braut á mér tánna á leidinni út. Heimthráin var nógu mikil thá stundina, en daginn eftir komst ég ad thví ad lidamótin eru svo bólgin ad ég er med staurfót, og engar fékk ég haekjurnar. Ég ákvad thví ad taka málin í mínar hendur og fara á heilsugaeslustöd í dag (thridjudag) ásamt Berglindi, en laeknirinn sem tók á móti mér thar var ókurteis leidindakerling sem fannst ótharfi af mér ad vera ad trufla sig svona. "Fardu bara í "Val" og fádu haekjur thar. Ég get ekkert gert fyrir thig." Ég fór í Val og fékk thó leigdar haekjur thar, en ekki séns ad ég fái ad tala vid laekni fyrr en fyrsta apríl. Já ég sakna heilbrigdiskerfisins á Íslandi, hvort sem thad er gott eda ekki, madur faer thó allavegana thá thjónustu sem madur bidur um! :o(
posted by Hildur at 3:58 PM