Ég hef ákveðið fyrir fullt og allt að hætta þessu bölvaða sjúkraþjálfunar-hnéprógrammi
í ræktinni á sama tíma og ég er líka hætt á kósí staðnum Baðhúsinu. Það er leiðinlegt að
þurfa að hjóla á ákveðinn hátt, mega ekki fara í Body Combat eða palla, og þurfa að
gera heimskulegar æfingar fyrir annað hnéð reglulega. Svo er afar slæmt ef líkamsræktarstöð
er kósí. Það er bara letjandi.
Nei nú er allt kapp lagt í æfingar á hverjum degi, og mín reynsla er sú að það er lang best að
æfa þar til maður fær blóðbragð í munninn. Hvað með það þótt hnéð fari aftur? Ég á tvö!

Yfir í annað. Bráðum byrjar skólinn aftur. Ég fór allt í einu að hafa áhyggjur af því að geta
ekki dressað mig upp fyrir alla huggulegu laga- og viðskiptafræðinemana (ekki samnemendur
mína í stjórnmálafræði, þetta eru upp til hópa Heimdellingar með kókaínalskegg í
jakkafötum.... án þess að ég hafi neitt á móti kókaínalskeggjum eða jakkafötum, segi það
ekki). Það er víst þannig þegar stelpur fara í háskólanám að þá eru þær fyrst og fremst að
því til þess að hössla. Þetta sögðu ítölsku og spænsku kynsystur mínar þegar ég bjó í
Madríd. Þær voru ekkert að leyna því að þær eyddu 2 klukkustundum fyrir framan spegilinn
á hverjum morgni áður en þær mættu í tíma, og sáttu alltaf í augnfæri við þá sem þeim leist
best á. Ég hef alltaf talið sjálfri mér trú um að ég væri að mennta mig menntunarinnar vegna.
En samkvæmt þessum Miðjarðarhafsmeyjum er það bara blekking. Ef maður þykist vera
að því þá er maður bara í sjálfsafneitun og missir tök á sætustu gaurunum; -sem maður
er raunverulega kominn til þess að krækja í.
Það er alveg sama hvað ég segi við þessu, það er tap-tap staða hér. Þannig að ég get allt
eins gengist við orðum þeirra.

Hálfviti var ég að lúðast í stjórnmálafræði í stað þess að hafa vit á að skella mér í
sætugaurafögin. Ætli það sé nokkuð of seint að skipta?

posted by Hildur at 4:15 PM

Líkamsræktarhrakfarir!
Ég segi farir mínar ekki sléttar. Ég var að byrja að æfa í World Class að Laugum, eftir að hafa ekki
hreyft á mér skankana í meira en mánuð, og verið í Baðhúsinu for cryin out loud þar á undan, og er
það vel. Stöðin er hin glæsilegasta og ég tók aldeilis á honum stóra mínum og murkaði næstum úr
mér líftóruna í hamagangi. Það vildi ekki betur til en svo að ég var eitthvað að munda litlu handlóðin
þegar ég missti annað þeirra á tána á mér (hverrar tánögl er orðin svört núna). Við það kipptist ég
til af sársauka, gargaði helst til hátt og stökk hálfhring afturábak, og lenti þar á einni stórri digurri konu
sem var greinilega búin að dvelja lengi á stöðinni þar sem hún var löðursveitt, og hennar sviti límdist
á mér fyrir vikið. Vakti þetta athygli og glott annarra stöðvagesta, og ég flýtti mér að afsaka mig og
ákvað að skunda þegar í stað inn í búingsklefa til að hlú að tánni og ekki síður skola af mér svita
(hafiði tekið eftir hvað sviti ókunnugs fólks er viðbjóðslegur?). En ekki endar hrakfallasagan hér því
að ég, nýgræðingurinn á stöðinni, skundaði beint inn í karlaklefann eins og heimsins versti pervert.
Ég tók andköf og varð á svipinn eins og málverkið "Ópið" eftir Van Gogh, og mennirnir sem urðu
fyrir truflun minni horfðu hálf ásakandi á mig að mér fannst, þó að ég hafi verið ansi fljót að stökkva
til baka og hypja mér út. Svo þegar ég var loksins búin að lauga mig og farin í betri fötin ákvað ég
að vera eins sakleysisleg á svipinn þegar ég labbaði út, en auðvitað þurfti einn búningsklefamannanna
að standa í afgreiðslunni þegar ég gekk framhjá, og í staðinn fyrir að biðjast afsökunar á trufluninni,
eldroðnaði ég bara og horfði niður, svona til að mæta ekki augnaráði hans, og hljóp út.
Þýðir þetta að ég á ekki heima á þessari annars góðu líkamsræktarstöð?

posted by Hildur at 4:15 PM