"Jæja Ninja mín, segðu mér nú eitthvað sniðugt," bað ég systurdóttur mína í gær. Það stóð ekki á svari: "Hann Gísli Marteinn var í sjónmartinu! Og hann var þar með Birtu og Bárði og spilaði á pínulítinn gítar og svo prumpaði hann," sagði blessað barnið ósköp glatt í bragði. Þar höfum við það. Síflissandi íhaldsljóskan er semsagt líka farin að heilaþvo börnin í sjónvarpinu , spurning hvort hann sé hættur í gamla fólkinu? Allavegana þykist ég vita að bráðum verða börnin galandi "x-d" í allskyns söngvum og leikjum, og er það öflugt bragð hjá piltinum að mæta í stundina okkar og leysa vind og flippa. Og hvað sem öðru líður þá finnst mér skárra að vita af honum í sjónvarpinu heldur en utan þess. Þegar hann er nefnilega ekki á skjánum er ég dauðhrædd um að hann sé að ganga berserksgang í borginni með haglabyssu, skjótandi máva og kommúnista úti um allar trissur.
posted by Hildur at 3:09 PM

Hætt að vera treehugger
Jamm, ég er komin á bíl. Þótt ég telji sjálfa mig bæði vera umhverfisvæna og þykjustunni evrópskan stórborgara þá er ég komin með leið á bílleysinu og skellti mér áðan á bíl. Ekki nóg með það -hann er rauður á litinn í þokkabót. Einhvern tíman sór ég þess heit að ég myndi aldrei fá mér rauðan bíl af því að rauður er minnst uppáhalds liturinn minn.
En jæja, ef þið sjáið aðal skvísuna í bænum á rauðum bíl, þá er það bara hún ég.
posted by Hildur at 1:39 PM

Held'etta sé bara spurning um að slá þessu upp í kæruleysi um helgina, blasta Britney og Beyoncé, hitta selebb og safna nafnspjöldum frá kókuðum verðbréfabrókerum niðri í bæ.
posted by Hildur at 3:13 PM

Ó það er erfitt að vera ég
Mig langar svo í gott partý. Samt ekki. Á ég að reyna að hafa upp á góðu partýi um helgina eða sleppa því?
posted by Hildur at 10:43 AM

Misheppnaðar hnallþórur

Húsfreyjan hún ég ætlaði aldeilis að töfra fram hnossgætið í eldhúsinu í gær og urðu svokallaðar "just add water" kökur fyrir valinu að þessu sinni. Það segir sig kannski sjálft að það er ákaflega erfitt að klúðra slíkum kökum, en óvart setti ég allt of mikið vatn í duftið. Tók ég mig þá til og blandaði út í hveiti og alls kyns dót úr eldhússkápnum til þess að drýgja deigið, og gat ekki ímyndað mér að það kæmi að sök. Svo kom það að sök, kökurnar urðu svona plast-svampkenndar, það er að segja sá hluti þeirra sem var ekki svartur af bruna.
posted by Hildur at 9:39 AM