Allir þeir sem vilja bjóða mér í teiti á menningarnótt! Hringið í 697-9905 eða sendid mer meil
Ég get reddað aðal gellunum í bænum (á eftir mér) og flottustu gaurunum. Svo fer ég náttúrulega líka framfyrir allar raðir á skemmtistöðum fyrir mig og mína, ókeypis eðalkampavín og sérstaka meðferð í VIP herberginu á Skippernum.
posted by Hildur at 2:56 PM

Ég tek eftir því að Cluelessur á borð við Elsu Hrund og Herdisi eru búnar að heiðra mig með heimsóknum sínum ásamt Völu og fleirum. Ef það voru fleiri en þessar snótir þá afsakiði að ég skuli ekki nefna það, ég veit nefnilega bara af þeim sem eru búnir að melda sig í gestakort og gestabók. Gaman að þið skuluð kíkja hingað! Jei!

Af mér er það annars að frétta að ég fékk sendan alvöru finnskan vodka í gær. Hún Johanna Wahlbeck vinkona mín frá Helsinki hengdi pela af alvöru korskenkorva eins og þeir drekka í Finnlandi á föður sinn sem er hér á ráðstefnu. Er það ekki frábært? Nú er ég búin að fá vodka, og vantar bara múmínálfa og gufubað. Þá verð ég hamingjusöm.
Það er menningarnótt á laugardaginn og þá er um að gera að blanda erlendri menningu inn í íslenska, og hvað er þá meira viðeigandi en að staupa finnskan vodka, teyga danskan bjór, og róa sig síðan niður með grænlensku heimabruggi?


posted by Hildur at 11:18 AM

Sigurveig Sigurjónsdóttir Massi fær þakkir dagsins fyrir að koma fáránlegasta lagi í heimi á heilann á mér. Það er svona:
Foli foli fótalipri flýttu þér nú heim á bæ. Foli foli fótalipri flýttu þér nú heim á bæ. Ra rí rallalla, flýttu þér nú heim á bæ.
Þeir sem muna eftir þessu lagi úr tónmennt eða eitthvað slíkt fá þetta líklega á heilann hér með, en þeir sem muna það ekki geta prísað sig sæla. Þetta er svo STEIKT lag!!
Annars er það að frétta af mér að ég fór í Blóðbankann á þriðjudaginn og fékk nælu með hjarta, blóðdropa og tölunni fimm, og var það í tilefni þess að ég var að koma í fimmta skipti að gefa blóð. En það gekk ekki betur en svo að ég féll öreind á gólfið heima hjá mér síðar um kvöldið og er komin með flensu. Dæmigert! En þetta skýrir allavegana skrifleysið síðastliðna daga. Það gladdi mitt hjarta þegar Tóta systir sendi mér skilaboð á MSN og sagði að hún hefði kíkt á bloggið mitt til að "athuga hvort það væri komið eitthvað nýtt". Þannig að fólk nennir að skoða bloggið mitt! Og gefa því einkunn! Og skrifa í gestabók og gestakort. TAKK ALLE LEUTE!
posted by Hildur at 1:05 PM

Jæja, meðaleinkunn þessarar síðu hefur lækkað niður í 7.7 og sjálfsagt er nöldri og leiðinlegheitum í mér um að kenna. Það nennir auðvitað enginn að smitast af önuglyndi og því er mér refsað með mínusstigum í kosningakerfið mitt. En í dag er ég skemmtileg, enda er einstaklega vel heppnuð berjamóaferð að baki. Og Jules! ég er enginn lygari. Víst er ég með svakalega "pró" gestalandakort, kíktu bara í hornið efst til vinstri. Þar sérðu það! Það þykja ekki mjög fagmannleg og vísindaleg vinnubrögð að ásaka án þess að hafa rannsakað málið til hlýtar. En hins vegar skal ég láta athuga mig, fyrst að mér fannst eðlilegt á sínum tíma að syngja "stórar stelpur, lágt verð". Nóg um það.

Helgin hjá mér var bara all skrautleg. Ég hafði planað á föstudagskvöldið að vera bara heima og "hygge mig", en þarsem Kamilla systir og Hildur frænka buðu mér að koma með sér að drekka 1-2 bjóra og KANNSKI kíkja aðeins niðrí bæ þá ákvað ég að slá til. Það skiptir engum togum að auðvitað endaði gleðin á svaka útstáelsi og við skulum ekki hafa mörg orð um það! Laugardagurinn var síðan aðallega afslöppun og lestur á Don Kíkóta á íslensku. Svo vaknaði ég í morgun um klukkan 12 og var bara í rólegheitunum, vitandi að Ásdís og Berglind kæmu ekki að sækja mig fyrr en korter í eitt. En svona tuttugu mínútum síðar þegar ég var byrjuð að bursta tennurnar hringdi dyrabjallan, og var þar Ásdís á ferð. Hún hafði víst rifið sig á fætur klukkan 10 og var ekki með sjálfri sér af spenningi, þannig að hún þjófstartaði og brunaði af stað fyrir áætlun. Við byrjuðum í bakaríinu þar sem snittubrauð og pestó var sótt, og síðan héldum við út í eilífðina (eilífðin í þessu samhengi heitir Hvalfjörður í raun og veru). Förinni var heitið alla leið niður í Botnsdal, en þar var á sínum tíma hinn margfrægi Botnsskáli, sem er reyndar lítið annað en yfirgefið og veðurbarið hreysi í dag. Mín fyrstu og einu vonbrigði voru að sjá að lítið var um krækiber á svæðinu og þeim mun meira af bláberjum. Hinar stúlkurnar voru reyndar yfir sig hrifnar af því og hófust þegar handa, en ég hins vegar ákvað að taka þessu sem áskorun, og hóf mikla leit að krækiberjum. Reyndar tók ég líka bláber til helmings, sem auðvitað áttu að fara í skyr hjá fjölskyldunni. Krækiberin fundust eitt af öðru, og eftir að við stúlkurnar höfðum matast í einni lautinni sótti undirrituð í sig veðrið og þefaði uppi hvert krækiberjalyngið á fætur öðru á meðan afgangur ferðafélagsmeðlima dúllaði sér í rólegheitunum yfir bláberjunum og sagði kjaftasögur sem ég mun eflaust aldrei heyra. Ég var reyndar trufluð lítillega af dönskum túristum sem vildu vita hvað í ósköpunum ég væri að tína upp úr jörðinni, og hvort þetta væri ætt, og hvernig ég þekkti þroskuðu berin frá grænjöxlunum. Að sjálfsögðu veitti ég þeim lið í því. Svo tókst mér að hnjóta um trjárót og missa helming berjanna, þannig að afrakstur minn var afspyrnu slakur miðað við afrakstur Ásdísar og Berglindar. En þær eiga líka unnusta sem þær verða að sanna kvenkosti sína fyrir, þannig að það gæti skýrt elju þeirra og samviskusemi við berjaplokkunina.
Allan tíman sem á förinni stóð var bongóblíða og indælt að vera úti í náttúrunni, og bar okkur saman um það að þessi ferð hefði verið ENN betri en Viðeyjarferðin sem jafnframt var jómfrúarferð félagsins.

Ég vil þakka kærlega öllum þeim sem hafa lesið þessa sögu alveg til enda.
Hafið góðar stundir
Hilly Billy
posted by Hildur at 6:49 PM