Helgin er liðin og nú get ég loksins slakað á eftir allt puðið. Ég var nefnilega að vinna þessa helgina, lítil afslöppun í tveimur 12 tíma vöktum í röð. Í gær var reyndar soldið fyndið sem ég verð að deila með ykkur. Dóttir hjónanna sem eiga hótelið sem ég vinn á á afmæli í dag, og Kamilla systir líka. Ég fór klukkan 8 í gær til hinnar fyrrnefndu í afmælisveislu á Hvebbanum, sem er ekki frásögur færandi nema að við vinnufélagarnir gáfum henni lítið málverk í afmælisgjöf. Þegar hún var að taka við málverkinu og við vorum öll að dást að því sagði ég í mesta gamni: "Mér finnst að við hefðum frekar átt að gefa henni svona stórt málverk, af andlitinu mínu." Þá sagði einhver: "Ja, er það ekki eitthvað sem þú hefðir átt að gefa henni persónulega?" Ég: "Nei mér finndist þetta nefnilega svo sniðug gjöf, svona virkilega falleg gjöf frá okkur öllum." Og þau alveg: "Eh... já.. Þekkir þú einhvern sem er klár að mála?"
Ég fattaði ekki fyrr en bara í dag að auðvitað föttuðu þau ekkert að ég var að grínast. Ég þekki þetta fólk svo lítið og er yfirleitt ein á vakt þegar ég vinn. Ég er kannski of vön því að uppskera rokna hlátur við hvern aulabrandara sem ég læt út úr mér (þökk sé Ásdísi og fleira góðu fólki, að ég er ekki alveg að fatta að annað hvort er ég ekkert fyndin í raun og veru, eða þá er ég svona góð leikkona nema hvort tveggja sé!
posted by Hildur at 10:16 PM