Pappírsvinna dauðans....
Ég fíla mig eins og einhvern skriffinna frá helvíti. Ég er í semsagt í vinnunni, og í kringum mig eru staflar af blöðum, svo þyrlast þetta út um allt í kringum mig. Ég veit ekkert hvernig ég fór að þessu, það eru reikningar hér og þar, kreditnótur, bókanabeiðnir, vantar bara skeinipappír og herra Pappírspésa.
Ég semsagt tek einhvern pappír, afgreiði hann til hálfs og læt hann síðan frá mér. Það er ekki meiningin, en ætli þetta sé ekki bara meðfæddur galli.
Þess á milli aðstoða ég fulla útlendinga við að panta bílaleigubíla, opna herbergisdyr (af því að þeir eru alltaf að læsa lyklana sína inni), bóka þá í ferðir að skoða Gullfoss og Geysi, panta borð á veitingastöðum og margt annað, ávallt föst með kúrekatannlímsbrosið. Ég stend mig stundum að því að ganga héðan út ennþá með tilgerðarlegt bros á vör, enda erfitt að þurrka framan úr sér sólheimaglottið.

posted by Hildur at 6:32 PM

Andsk....!
Ég held að það sé ekkert vit fyrir mig að vera að fara á prófasýningar. Ég meina, ég er kannski ekkert lélegur prófatakari, allavegana er ég snillingur í að "redda mér" þegar ég kann skammarlega lítið, og eina prófið sem ég hef nokkurn tíman þurft að endurtaka var skriflega ökuprófið mitt í nóvember '97 (ég hef ekkert mér til málsbótar fyrir að hafa fallið á því prófi, það er til fólk sem kann ekki stafrófið sem lék sér að þessum prófum enda þykja þau með léttara móti). En ég stríði almennt séð við algera meðalmennskuáráttu í próftöku, eða ættum við að kalla það miðsækni? Semsagt, þegar ég kann lítið er ég dálítið góð í að redda mér fyrir horn og ná prófinu, en þegar ég kann mikið þá bara klúðra ég, og fæ yfirleitt ekki mikið meira en ef ég hefði mjög lítið kunnað. Ég var að skoða prófið mitt í Almennri félagsfræði, sem ég hélt ég hefði rúllað upp, en fékk svo bara 6,5. Í ljós kom að það var alveg greinilegt að ég kunni efnið eins vel og ég hafði haldið; ég bara misskildi svo herfilega tvær spurningar að kennaranum féllust hendur eins og hann sagði sjálfur. Ég veit ekki hvaða lærdóm ég á að draga af þessu. Annað hvort ætti ég að læra af mistökunum og finna einhverja pottþétta aðferð við að skilja prófspurningar rétt (Kann einhver slíka?) nú eða bara njóta lífsins og hætta að streða fyrir próf, ég redda mér alltaf hvort sem er en ekki mikið meira en það, alveg sama hversu vel eða illa ég kann efnið!
posted by Hildur at 3:00 PM

Spennufall
Þá er ég loksins búin að fá síðustu einkunnina mína. 6,5 í erfiðasta fagi stjórnmálafræðinnar, sem einnig er kallað "fallöxi" eða "sía". Þið getið ekki ímyndað ykkur hvað ég er fegin, því að ég var mjög svo skeptísk á eigin árangur í prófinu. Ég sagði alltaf að annað hvort fengi ég 4,5 eða 5,0. En ég held ég ætti að vera meira en sátt við að ná öllum prófunum þarsem ég hef einnig verið í 50% vinnu síðan í byrjun Sept. Ég er reyndar svo flippuð að hæstu einkunnina mína þessa önn fékk ég í því fagi sem reyndist síðan mesta fallfagið, Alþjóðastjórnmál, með 40% falli, sem er meira en fallöxin. Lægstu einkunnina mína fékk ég í Aðferðafræði I, og þá erum við að tala um próf þarsem við máttum hafa allar glósur með okkur í prófið, og miðað er við að allir geti náð. DÖH!
Annars verð ég að segja að ég varð nú svolítið hlessa um daginn þegar ég fór í fyrsta tímann í Opinberri Stjórnsýslu. Nafnið á faginu hljómar auðvitað voða stofnanalegt og þurrt, ég held líka að það eigi að vera það, en kennarinn talaði hins vegar um kynlíf nánast allan tímann. Og við flissuðum eins og smákrakkar. Svo sagði hann að hjá sér kæmumst við því miður ekki í gegn um kúrsinn án þess að lesa bækurnar, og að þótt við værum sjálfsagt öll vön að fá níur og tíur fyrir ritgerðir í framhaldsskóla þá gilti ekki sama regla hjá honum.
Ég segi nú bara: í fyrsta lagi, hver er vanur því að sleppa algjörlega að lesa bækurnar og ætlast til að ná prófi?? Lesa þeir þá bara glósurnar í staðinn? Aldrei hef ég hætt á svona vinnubrögð.
Í öðru lagi, er ég semsagt eina manneskjan á landinu sem vandist því aldrei að fá alltaf níur og tíur fyrir ritgerðir í menntó?
Þegar ég gerði extra góðar fékk ég átta, og ég held að Bragi, Ragnheiður, Kristín, Óli Odds og fleiri hafi bara aldrei gefið tíu fyrir ritgerðir. Svei

posted by Hildur at 3:54 PM