Nöldr nöldr
Jakob Frímann er auli. Hann heldur að hann hafi ekki komist á framboðslista hjá x-S af því að hann hafi þurft að víkja fyrir konum. Hann vék hins vegar af því að hann er hann. Svo heldur hann að Steinunn Valdís sé borgarstjóri bara af því að hún er kona. Staðreyndin er hins vegar sú að hún var sú eina af okkar fólki sem bændadurgarnir í Framsókn og kommatittirnir í VG gátu gúterað.

Svona plebeiar eiga heima í íhaldinu.
Tékkið annars á þessu. Snilld.
posted by Hildur at 6:21 PM

Ég er á leiðinni upp á Lyngháls aftur eftir rúmlega tveggja mánaða fjarveru. Þeir hringdu í mig og báðu mig um að koma aftur hið snarasta. Ekki svo að skilja að ég sé svona eftirsóttur starfskraftur, enda orðljót, ómálefnaleg og einstakur fantur að upplagi. Nei ég veit hver ástæðan er. Það eru öll selebbin. Það held ég að þau eigi eftir að fagna mér eins og glötuðum syni.
selebb selebb selebb selebb selebb selebb selebb selebb
posted by Hildur at 11:19 AM

Í gær var ég að setja símann minn í hleðslu, en hann var keyptur í Bandaríkjunum þannig að það þarf svona millistykki til að setja hann í samband. Nema hvað, ég flækti einum fingri á milli hleðslutækisins sjálfs og millistykkisins þegar ég var að setja í samband þannig að ég fékk rafstuð, kipptist til og beit óvart í tunguna. Þetta væri ekki frásögur færandi nema af því að ég fékk algert flassbakk frá því ég var svona 11 eða 12 ára og fór í sumarbústað til afa míns með fjölskyldunni. Rétt hjá er hestagirðing með rafstraumi, og ég arkaði til hestanna til að klappa þeim. En einhver vitleysingur hefur stillt rafmagnið á girðingunni þannig að þegar ég rakst óvart í rafmagnslínuna skipti engum togum að ég fékk þetta líka bylmingshögg í bakið og féll niður öreind. En ég spratt strax á fætur til að berja Kamillu systur til baka (ég hélt hún hefði lamið mig) en hún var tíu metrum til vinstri við mig þannig að hún gat ekki verið sek. Þannig að ég hljóp grenjandi til mömmu, en á meðan strauk ég yfir hárið á mér og mér til skelfingar greip ég í risa hárflóka sem hafði losnað af hausnum á mér við strauminn. Ég má vera heppin að hafa ekki orðið sköllótt. Ég var reyndar fljót að jafna mig, og gerði strax það sem allar heilbrigðar stúlkur myndu gera við slíkar aðstæður; -barði systur mínar í plokkfisk, svona til vonar og vara ef þær skyldu eiga einhverja sök á atvikinu.
posted by Hildur at 4:23 PM