Í vikunni skrapp ég í bakarí sem er ekki frásögur færandi, nema af því að ég brá á það ráð að benda á hilluna þar sem stóð "Speltbrauð" og spyrja afgreiðsludrenginn: "Hvað er þetta?" Hann svaraði að bragði: "Þetta er svona speltbrauð." Ég: "Spelt brauð? Hvernig þá?" Og hann varð frekar vandræðalegur og hóstaði eitthvað um að þetta væri bara svona speltbrauð en ekki venjulegt brauð, vissi eiginlega ekki hvernig hann átti að útskýra það. Þannig að ég var fljót að afsaka mig og segja "Ég held ég fái eina kjallarabollu."

Svo fór ég í Barmahlíð og spurði litlu systur mína, 18 ára djammdís og MR-ing sem allt veit, þeirrar spurningar sem lengi hefur brunnið á mér: "Hvað er "spelt" brauð? Er búið að spelda það eða spela? Spelta? Og hvernig er það gert?" Þetta er mikill leyndardómur. Hún leit á mig, ranghvolfdi í sér augunum, fussaði og svaraði að bragði: "Spelt er bara spelt. Alveg eins og hveiti -það er ekkert búið að hveita það!"
Og undireins vissi ég meira þann dag en ég hafði vitað daginn áður.
posted by Hildur at 9:00 AM