Ókei ég kem heim á morgun. Nú hef ég talsverða reynslu af því að koma heim aftur frá útlandadvöl (ekki fríi heldur dvöl) og tilfinningin er eiginlega alltaf sú sama; samblanda af feginleika og tómleika. Feginleika því maður er orðinn leiður á hinu ljúfa og áhyggjulausa lífi erlendis, og tómleika af því að mann vantar fasta liði í tilveruna og rútínu. Hér eftirleiðis kemur listi yfir það sem mig vantar til þess að losna við tómleikatilfinninguna:

1. Vinna -nauðsynlegt upp á rútínuna og fasta liði eins og venjulega -fyrir utan auðvitað til þess að eiga fyrir salti í grautinn sinn.
2. Húsnæði -þangað til verð ég víst gestur á heimili foreldra minna.
3. Tímabundna djammfélaga -oftast eru það vinnufélagar eða þvíumlíkt. Gömlu góðu vinina á maður auðvitað alltaf, þótt maður fari til útlanda. Hinum verður maður sífellt að kynnast.
4. Að minnsta kosti einn karlmaður til þess að vera á bömmer yfir eða sem ég get vitað með vissu að eru á bömmer yfir mér. -Held að gamlar syndir á þeim sviðum séu gleymdar og grafnar, að minnsta kosti af minni hálfu.
5. Óvildarfólk -Ég er ekki allra þannig að það getur ekki öllum líkað við mig. Nú er ég búin að gleyma hverjir voru í þessum hópi síðast. Ætli það þurfi ekki bara að rifjast upp fyrir mér í staðinn fyrir að ég þurfi að leitast við að skaffa nýtt lið.
6. Skemmtistaður sem ég þori ekki inn á -held sveimér þá að ég þori inn á þá alla núna.

Sjáumst á morgun og laugardag!
posted by Hildur at 2:54 PM

Mér skilst á öllum ad fólk heima berji sér á brjóst og góli af sárri angist af söknudi til mín. Ég veit svosem ad fólk lýgur eins og thad er langt til og ég fae ekkert nema skít og skammir thegar heim er komid.
En mér er sama. Thví ad thótt ég sé búin ad vera í feitu flippi sídastlidnar átta vikur í rokna studi í skemmtilegri borg, thá verd ég ad vidurkenna ad madur verdur leidur á útsýninu á götum úti hér á bae. Ekki af borginni sjálfri heldur af thýskum karlmönnum. Nei í alvöru their eru bara fjandinn hafi thad ekki neitt fyrir augad. Ekki svo ad skilja ad "kellingarnar" séu neitt skárri. Ó nei
posted by Hildur at 6:39 PM