Skemmtilegur tvískinnungur í henni fröken Tilgerði, öðru nafni Björk, að lýsa því yfir að hún syngi gegn virkjunum vegna þess að Íslendingar þurfi að halda í sérstöðu sína -og syngja svo á þeim tónleikum á útlensku.
*Athugið að hér tala ég ekki sem virkjunarsinni, enda er ég það ekki, heldur sem hreintungusinni*
posted by Hildur at 2:58 PM

Ælusögur
Það er eitthvað alveg sérstakt við svona fyllerís-ælusögur sem allir hafa heyrt áreiðanlega að minnsta kosti 100 sinnum. Maður spyr sig hvað er merkilegt og áhugavert við að heyra að einhver hefði orðið svo fullur að hann/hún ældi hér og þar, en þá er oft fátt um svör.
Mér finnast ælusögur samt ekkert slæmar og verð alls ekkert hneyksluð að heyra þær, enda alltaf gott að heyra að sumir jaðra við að vera jafn slæmir í drykkjunni og maður sjálfur.
posted by Hildur at 7:20 PM

Ég var nú reyndar að grínast hérna síðast en það væri áhugavert að vita hvort einhver hafi trúað þessu... ?
posted by Hildur at 6:39 PM

Það var ég sem datt á nefið fyrir framan Tarantino á Rex á gamlás
posted by Hildur at 9:48 AM

Helgin var töluvert tíðindamikil hjá húsfreyjunni að Norðurstíg. Hún byrjaði með bekkjarpartýi að hætti fyrri ára, þar sem ýmsar smellnar uppákomur voru rifjaðar upp og rifist var heiftarlega um pólitík. Nú og síðan á laugardaginn var hinn fallegi og góði Nói Pétur borinn til skírnar í Háskólakapellunni þar sem faðir hans flutti jafnframt lokaprédikun sína úr Guðfræðideild HÍ. Þess má geta að hann Nói Pétur grenjaði ekki neitt við skírnina heldur tók henni með stakri ró. En ég grenjaði einmitt heldur ekki neitt á sínum tíma við mína skírn, sem reyndar fór fram þegar ég var 13 ára gömul og með teina. Berglindýr hnippti í mig að athöfn lokinni í ljósi þess að ég fór þar samviskusamlega ekki með trúarjátninguna. Hún taldi sig vita ástæðuna fyrir þögn minni, en vildi endilega fá að vita hvort ég hefði sleppt því að nefna nöfn Jesúss og Guðs í sálmunum sem ég söng svo fallega með öllum öðrum kapellugestum. Það hefði verið dálítið spaugilegt ef ég hefði verið svo mikil prinsippmanneskja í trúleysi mínu að ég gæti ekki borið þessi nöfn fram. Þá hefði ég væntanlega ekki heldur getað borið fram föðurnafn skírnarbarnsins, -sem er Guðnason-, og kannski neyðst til að kalla hann Nóa Pétur Ganason eins og djákninn á Myrká hefði eflaust borið það fram. Og kannski hefði verið nærtækast að syngja "Ó Halldór bróðir besti" eða álíka. Það hefði mátt teljast fyndið en svo fór þó ekki.
Í gærkvöldi hélt stóra systir mín, Kamilla, upp á 23 ára afmælið sitt, en hún er fædd 11.janúar 1979. Vitanlega snerist partýið um hana og hennar fögnuð, og fyrr á árum hefði það verið hálf fúlt fyrir mig, litlu systur. En ég er nú orðin svo þroskuð og kippi mér ekki upp við slíkt lengur. Það var þó huggun harmi gegn þegar einn besti vinur hennar, Árni Té, bauð mér með sér og hinum besta vini hennar, Nirði, í trekant með þeim orðum að: "Þar yrði nú Kamilla svekkt, þar sem við erum einu karlmennirnir sem hún á engan séns í." Djöfull myndi það nú lækka rostann í henni stóru systur, ha! En þar sem ég er orðin það þroskuð að ég sætti mig bara við það að Kamilla hefur útlitið og ég gáfurnar, þá afþakkaði ég pent og vona bara að þeir taki viljann fyrir verkið.
posted by Hildur at 9:29 PM