Í nýju vinnunni í gær barst hljónstin Þrjú á palli í tal. Ég varð auðvitað að koma því á framfæri að ég tengdi hana alltaf við rigningu í Kópavogi og þá ekki síst í Kópavogsstrætó. Og í kjölfarið varð ég að útskýra hvernig sú tenging væri til komin. Einhverra hluta vegna er þetta gjarnan það fyrsta sem fólk lærir um mig. Það er að segja að mér finnist Þrjú á palli minna á rigningu í Kópavogi, og að mér þyki fátt hráslagalegra.
Spurningin er bara, ætli lesendur hillybillsterarinnar hafi fengið fregnir af þessu?
posted by Hildur at 8:11 PM

Stundum fer ég í sérstakan femínistafíling og nú er ég í svoleiðis. Ekki af neinni sérstakri ástæðu svosem, heldur bara af því bara. Og það er að sjálfssögðu mjög gott mál í alla staði.
posted by Hildur at 12:59 PM

Aðfangadagskvöld, fyrsta aðfangadagskvöld -er eldvarnahátíðin mest (réttur texti: ... er enn barnahátíðin mest)

Mér hlakkar svo til (réttur texti: Ég hlakka svo til)

Ég kemst í hátíðarskap þó úti séu snjókarlar (réttur texti: ... þó úti séu snjór og hrak)

Þetta eru þær laglínur sem ég man eftir að hafa misskilið í jólalögum og það gleður mig að tilkynna að ég ætla að fara að gefa út plötu með þessum hérna.
posted by Hildur at 10:34 AM

Næstum alltaf þegar ég rifja eitthvað upp frá því að ég var barn tek ég fram að þá hafi ég verið 5 ára. Og atburðir sem áttu sér stað þegar ég var unglingur eru alltaf undir formerkinu "þegar ég var 13 ára og var með teina..". Og í síðgelgjunni -þá var ég alltaf 19 ára.
Einkennilegt hvað maður er takmarkaður. Vitaskuld getur maður ekki alltaf munað hvað maður var akkúrat gamall þegar ákveðnir atburðir áttu sér stað, en einkennilegt hvað maður festist bara í ákveðinni tölu. Það er of stutt síðan ég var 20 ára til þess að ég sé komin með ákveðinn aldur á líf mitt frá menntaskólaútskrift fram að þrítugsaldri -enda stendur það tímaskeið í lífi mínu yfir akkúrat núna. Það verður samt forvitnilegt að heyra í mér árið 2013, 33 ára gamalli konunni, tala um þau tíu ár í lífi mínu þegar ég var... tjah.. 24?
posted by Hildur at 10:26 AM

Versti pólitíkusinn
Eins og svo oft áður fór ég eitthvað að hugsa um pólitík og velti því fyrir mér hvort það væri hægt að útnefna versta pólitíkus dagsins í dag, og þá án þess að tekin sé afstaða til stjórnmálaskoðana viðkomandi. Mér detta nokkrir í hug:
Jakob Frímann, Eyþór Arnalds, Dagný Jónsdóttir, Magnús Þór, Árni Þór Sigurðsson og Valgerður Sverrisdóttir.
Ég er ekki að segja að þetta fólk (nema Magnús Þór) sé vont fólk. Þvert á móti held ég að þau séu upp til hópa vel meinandi -nema Magnús Þór auðvitað.
Spurningin er bara: Hver er verstur?
posted by Hildur at 10:07 AM